“Dit is wat ik hoor te doen”, zuchtte ik. Ken je het gevoel? Dat je eindelijk je roeping hebt gevonden?
Zo voel ik me als ik weer een leuk kinderverhaal heb geschreven. Dat ik schrijfster wilde worden, wist ik al vroeg, misschien op mijn 13e al. Wat ik precies wilde schrijven, wist ik nog niet.
Het begin: 2001
Op mijn 17e (2001) maakte ik voor één van mijn examenopdrachten van tekenen mijn eerste kinderboekje. Dat was ‘Sjaakje het draakje & Selena het elfje’, een bijzonder omdraaiboekje, waarbij je beide verhalen kon lezen die hetzelfde einde hadden. De afbeeldingen moesten drie verschillende technieken bevatten en ik schreef de tekst helemaal op rijm. Ik kreeg er een 9,3 voor. Al snel volgde een tweede boekje: ‘Vriendjes worden’.
Omdat ik in die periode meer bezig was met het schrijven van bizar veel gedichten en ik feitelijk zelf nog een kind was, bleef het schrijven van meer kinderboekjes uit.
Toch kinderboeken
Vanaf mijn 25e of zo schreef ik zo nu en dan toch een leuk verhaal voor kinderen. Pas toen ik moeder werd, voelde ik dat mijn boekjes échte boekjes zouden moeten worden. Mijn stijl is toegankelijk en vriendelijk. Ik vind het door mijn achtergrond als dichter heerlijk om verhaaltjes op rijm te schrijven, de grens tussen kinderboek en gedicht opheffend. Ik zorg ervoor dat het verhaal vloeiend voor te lezen is en er is niks lekkerder dan de perfecte afronding vinden. Verhalen lijken zichzelf soms te schrijven. Andere schrijvers zullen dit vast herkennen.
Toen ik begon met de cursus Kinderverhalen schrijven, merkte ik dat ik een sterke drang naar een goede afloop heb. Welke avonturen mijn personages ook beleven, ik vind het fijn als ze er positief uit komen. Inmiddels heb ik tientallen boekjes af en sta ik te trappelen om een uitgeverij te vinden.
Manuscript: Meurbeer
Mijn eerste poging is Meurbeer. In dit rijmende peuterboekje wil Ben de Beer niet in bad. Hierdoor gaat hij zó stinken dat zijn vriendjes niet meer bij hem willen zijn en hij ‘Meurbeer’ genoemd wordt. De rijmende tekst leest makkelijk en prettig voor. Een verhaal met een goed metrum is voor peuters fijn om te horen. Zo leren ze ongemerkt verschillende aspecten van taal en tekst, zoals rijmwoorden, ritme en alliteratie.
Veel peuters vinden moeten douchen of in bad gaan niet fijn. Meurbeer zal dan ook herkenbaar zijn voor veel kleintjes. De peuters aan wie het is voorgelezen, waren er allemaal enthousiast over. Ik wil dit verhaal over persoonlijke verzorging en vriendschap graag met nog heel veel andere kindjes delen. Ik heb het manuscript van Meurbeer in mei 2025 naar verschillende uitgeverijen gestuurd en ik hoop dat eentje ervan heil ziet in Meurbeer. Hij en ik verdienen het.
Meer boekjes op de plank
Ik heb zoals ik zei nog een hoop andere leuke, lieve boekjes op de plank. Sommige rijmen, andere zijn kort of lang, simpel en ingewikkelder, maar allemaal puur Perla. Ik hoor kinderboekenschrijfster te zijn. Het enige wat ik nu nog nodig heb is een uitgeverij die het hiermee eens is. De boekjes die ik op dit moment goed, leuk of ‘af’ genoeg vind om te publiceren, zijn bijna allemaal geschreven voor de cursus en hebben dus een cijfer gekregen. (Op het moment van schrijven, 12 mei 2025, heb ik 27 lessen afgerond en sta ik gemiddeld een 9,8.)
De volgende boekjes hoop ik ooit het levenslicht te kunnen laten zien. Ik zet de behaalde cijfers erachter.
Famke de hûnehin (manuscript ingeleverd bij Afûk)
Verita en de leugens (sprookje) – cijfer: 10,0
David en de legokabouterkoning – cijfer: 9,5
Memmie en haar muisjes (op rijm) – cijfer: 9,0
Het spruitjesmysterie (Sinterklaasverhaal) – cijfer: 10,0
Stoute, lieve Nolan – cijfer: 10,0
Mara en de geheime muis (2 hoofdstukken af) – cijfers: 10,0 + 10,0
Sokken kwijt – cijfer: 10,0
Maan gaat mee (op rijm) – cijfer: 10,0
De toverlaarzen – cijfer: 10,0
Koningsdag – cijfer: 10,0
Het spook in de kelder cijfer – 10,0
Schatzoeken – cijfer: 10,0
Waarom geen illustraties?
Maar Perla, je kunt toch best leuk tekenen? Je hebt toch meer dan 100.000 volgers op je Instagram? Waarom illustreer je zelf je boekjes dan niet?
Goede en terechte vragen. Wist ik zelf de antwoorden maar! Op de een of andere manier heb ik een joekel van een blokkade tussen het tekenen en het schrijven. Alsof die dingen zich niet willen verenigen. Sterker nog, de enige kinderboekjes die ik zelf geïllustreerd heb, blijven Sjaakje/Selena en Vriendjes worden, meer dan 23 jaar geleden. De rest blijft hangen op matige schetsen waar ik niet achter sta. Aan het eind van het verhaal blijf ik een perfectionist als het op mijn eigen werk aankomt. Ik vind mijn tekening niet snel goed genoeg voor bij mijn verhaal.
“Als ik het écht had gewild en gekund, had ik het allang gedaan…” bromde ik onlangs, toen ik die vraag weer kreeg. Net als pianoles. Ik heb van mijn 10e tot mijn 30e gedacht dat ik graag pianoles wilde, omdat ik vrij muzikaal ben. Maar zelfs toen er een piano IN HUIS stond, kwam ik die drempel niet over. Kortom: dan wil ik het dus niet graag genoeg. Know thyself. Er komt vast een verhaal uit mijn handen waar ik de tekeningen wèl bij voel en ook daadwerkelijk kan maken, maar dat is nu nog niet. Ik houd je op de hoogte!